سال ۱۳۶۰ خورشیدی، صنف یازدۀ لیسه حبیبیه بودم. سالهای بیاعتمادی، جنگ، بیباوری، بیامنیتی خانوادهها و سالهای تعقیب و تهدید. به قول قهار عاصی: سال اعدام برادرهای آزادی، سال پوک بیوفایی! کابل لیسههای مشهور انگشتشماری داشت، لیسه حبیبیه، یکی از آنها بود. من یکی از علاقهمندان ادامۀ تحصیل در این مکتب بودم و با مشکلات، خود … ادامه خواندن بــوت چــکی
برای جاسازی نوشته، این نشانی را در سایت وردپرسی خود قرار دهید.
برای جاسازی این نوشته، این کد را در سایت خود قرار دهید.